Na Belfast zijn we in een ander Noord-Ierland beland. Geen muren, niks geen tekenen van ‘partition’. Wel veel plakkaten van politieke partijen aan de lantaarnpalen langs de weg ivm. de verkiezingen in mei.
De paasweek brengen we door aan de noordkust. We hebben een (vakantie)huis via HomeExchange in Portrush. Over de caravans heen zien we de kust. Vlak onder ons kamperen families met caravans en tenten. Het is een week van buien maar ook van opklaringen. Weer of geen weer, er wordt veel gewandeld langs de kusten. Kinderen, kleinkinderen, honden worden uitgelaten.
Eén van ‘mijn tieners’, Derek, is sinds 2013 coördinator van Londenderry Bands Forum en van de organisatie New I Gate, Arts & Culture Centre, waar de Londenderry Bands Forum ook deel van is. We zochten hem deze week al op in Londonderry slash Derry zoals ze hier zeggen. (Londonderry grofweg voor de loyalists/unionists/protestants en Derry voor catholic republicans). Derek is van jongs af lid van de William King Memorial Flute Band.
De marching bands zijn in Noord-Ierland een bekend fenomeen. Met name de ‘Blood and Thunder’ flute bands’ die optreden tijdens parades, oa. de Oranje Marsen. Maar er zijn veel meer soorten.
Ik had online gezien dat er op Goede Vrijdag een parade zou zijn in Ballycastle. Dat bleek een aandoenlijke ‘processie’ van een handjevol mensen achter een houten kruis. Helaas zonder muziek. De ‘Minister’ hield een preek midden op straat in het centrum van het stadje over verdraagzaamheid, Oekraïne en vrede natuurlijk.
Behalve de marching bands heb je natuurlijk de traditionele Ierse muziek. Een heel andere tak van muziek. Sinn Fein en de Presbyteriaanse kerk hebben veel gedaan om die muziek ook levend te houden. Steeds meer jonge mensen beoefenen die ook. In een pub in Portrush komen elke donderdagavond muzikanten bij elkaar om samen te spelen.
Morgen vertrekken we voor tien dagen naar Londonderry/Derry om een aantal van ‘mijn tieners’ terug te zien. En ik besef steeds meer dat de generatie van Noord-Ieren die de Troubles hebben meegemaakt de samenleving anders bekijken dan de jonge generatie die de conflicten niet aan den lijve heeft ervaren. En dat veel Noord-Ieren zeggen niet in politiek geïnteresseerd te zijn omdat de politici in een andere wereld lijken te leven. Eerlijk gezegd zie ik steeds meer gelijkenis met de situatie in Nederland op dat gebied.
