Schapen & turf

Na Noord-Ierland bezochten we nog Donegal & Connemara. Ruime 45 jaar geleden was ik daar ook.

Overal zie je schapen met lammeren en hoor je het gemekker en geblaat.

Op één van onze wandelingen troffen we deze man aan die naar de berg stond te kijken. Hij was zijn schapen aan het inspecteren. A couple of hundred heeft hij er. Nog twee jaar en dan gaat hij met pensioen. Dan verkoopt hij zijn kudde. Zijn enige zoon is niet geinteresseerd. Die is ‘barber’ in Zweden. Ik mocht een foto van hem maken. ‘I am not wanted anywhere’.

Hij vertelt ons -tot mijn verbazing- dat deze schapen en lammeren niet voor de wol zijn, maar voor de vleesconsumptie zijn. Een groot deel gaat naar Frankrijk en Spanje. De wol levert niks op. In zijn jeugd werd hij nog wel het veld in gestuurd om wol te verzamelen. Wol brengt nu slechts 4 of 5 cent per kilo op. De schapen worden wel elk jaar geschoren om maden en vliegen te bestrijden in de vacht.

De truien die in de winkels verkocht worden zijn van Merino-wol, geimporteerd helemaal uit Australië en Nieuw-Zeeland.

Op veel plekken wordt turf gestoken en er wordt ook nog turf gestookt. Een herkenbare geur die we ook kennen van Glasgow waar Carel zijn granny woonde.

Wat de turf betreft zegt ‘onze’ schapenhouder, ‘it is in discussion’. ‘Als het vervuilend is, is het misschien goed het af te bouwen’. In Dublin is het een hot issue. Als je ziet en ruikt hoeveel het nog gebruikt wordt, zal het een enorme omwenteling zijn om de huishoudens op een andere bron over te zetten.

Inmiddels hebben we Ierland verlaten en zijn we op de terugweg naar Amsterdam. Maar ook op afstand zullen we Noord-Ierland blijven volgen.

Vorige week waren de verkiezingen in Noord-Ierland. Sinds de onafhankelijkheid in 1921 zijn de unionistische protestanten (die Noord-Ierland bij het Verenigd Koninkrijk willen houden) de grootste politieke spelers geweest, 101 jaar lang. Maar nu is de nationalistische Sinn Féin (die voor vereniging van Noord-Ierland met de republiek Ierland pleit) de grootste partij geworden. Op z’n minst een historische gebeurtenis.