met dank aan: Bart Aten, Ineke Breedveld, Carien Kalmeijer, Toos Kuitenbrouwer, Bep Manten, Maartje Reitsma Hoogerwaard en Maartje Reitsma, Hans Verlouw, Carel Kuitenbrouwer
ondertiteling: Arno Zeeman NL, Martin Cleaver EN, Josiane Bardon FR
met grote dank aan alle crowdfunders
De film is mede mogelijk gemaakt door
stichting Sanssouci & Katsoera
Er zijn ook versies met ondertiteling in het Nederlands, Engels en Frans. WHAT REALLY MATTERS: The Art of Aging Gracefully CE QUI COMPTE VRAIMENT: L’art de bien vieillir
Een gezin. Jons, de zoon, is zwaar gehandicapt. Het stormt in zijn hoofd. Op zijn zevende nemen zijn ouders de harde, bijna onmogelijke beslissing om hem in een instelling te laten wonen.
Ik leerde het gezin kennen toen Jons al uit huis was. Ik heb het gezin mogen filmen tijdens enkele belangrijke momenten in het leven. Daarnaast heb ik gebruik mogen maken van homevideos, foto’s uit het familie-archief, en werden er scènes opgenomen uit de theatervoorstelling die zijn moeder maakte over de eerste jaren van Jons thuis.
‘Waar de helden zijn’ biedt je een unieke inkijk in het leven van Jons, in dat van zijn ouders en van zijn zus. Een gezin dat te maken krijgen met grote uitdagingen. Maar net zo goed een gezin zijn dat lijkt op vele anderen.
Marie, Jascha en Björn zijn doof. Ze gaan naar een regulier lyceum, samen met horende leerlingen. In de klas zijn tolken gebarentaal aanwezig om de dove leerlingen te helpen bij het volgen van het onderwijs. Hoe ervaren zij deze situatie? Hoe reageren de horende klasgenoten? Is er sprak van integratie?
Versie met met Engelse ondertiteling: https://vimeo.com/129527922
Neda, Manar, Aya, Imad: allemaal kinderen met een beperking. Ze wonen in Marokko of in Nederland. Hun beperking is verstandelijk of fysiek. Maar dat is niet het grootste verschil tussen hen. Wel een belangrijk onderscheid: of ze over passende zorg en voorzieningen kunnen beschikken. Of dat het hen daaraan juist ontbreekt.
In de film neemt kinderarts Nordin Dahhan ons mee in de wereld van kinderen met een beperking, in Nederland en Marokko. Anders dan misschien verwacht, zijn kinderen met een beperking niet altijd beter af in Nederland. Hier weten ouders vaak de weg naar de zorg niet en zijn soms niet mondig genoeg.Het lijkt wel alsof ze sinds hun immigratie in een jetlag zijn blijven steken. Een kind met een beperking kan dan leiden tot isolement en zelfs tot werkloosheid en armoede.
In Marokko hebben ouders van kinderen met een beperking zich verenigd in ouderverenigingen. Zij trotseren allerlei weerstanden om op te komen voor het welzijn van hun kinderen.Nordin Dahhan: ‘Met hun openhartigheid en strijdlust kunnen zij een voorbeeld zijn voor ouders in Nederland. Ook in Nederland zijn er mensen die het anders doen: Als andere ouders dat zien, werkt dat gelukkig besmettelijk.’
Voor alle verschillende versies (zie hieronder): Showcase Ik Neem Je Mee Engelse -, Franse-, Turkse -, Arabische- en Spaanse ondertiteling en Berbers nageschynchroniseerd.
De productie van deze film is mogelijk gemaakt dankzij bijdragen van stichting Cordaan, Fonds Nuts-Ohra, Fonds Verstandelijk Gehandicapten, ’s Heeren Loo, NSGK, Revalidatiefonds, stichting Kinderpostzegels, stichting SPZ, stichting Samenleven, Unive-VGZ-IZA-Trias Zorgkantoren, VGN en de medewerking van ‘s Heeren Loo Zorggroep.
Alles wat ik wil/Istedigim tek sey Hüseyin is een selfmade man. Hij laat zich niet uit het veld slaan door zijn fysieke beperking. Vanuit zijn eigen ervaringen zet hij zich ook in voor anderen. Zijn devies: Alles wat ik wil, kan ik ook gaan doen.
Versie met met Turkse ondertiteling
met Engelse ondertiteling
met Arabische ondertiteling
Credits met Hüseyin Ozturk
regie: Ange Wieberdink productie & reserach: Ange Wieberdink & Touria Meliani camera: Jet Homoet geluid: Tom d’Angremond & Ludo Keeris montage: Jessica de Koning geluidsmontage: Hugo Dijkstal grafische vormgeving: Harmine Louwe online: Rob Das/FilmDoc kleurcorrectie: Xandra van der Horste/Dutchview lengte: 28 minutes
copyright Stichting ZieZo, 2009
Deze productie van stichting ZieZo is tot stand gekomen dankzij bijdragen van VSBFonds, NSGK, Revaliatiefonds, Fonds Verstandelijk Gehandicapten, SKAN Fonds, Kinderpostzegels, Thuiskopiefonds.
Ayse gaat van jongs af met haar ouders overal mee naar toe. Door de week bezoekt ze een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Ze spreekt vloeiend Nederlands en Turks, maar kan niet schrijven of lezen. Dichten kan ze wel.
Versie met met Engelse ondertiteling:
Marokkaans Arabisch
Turkse
Credits
Met dank aan de familie Dogruyol
regie: Ange Wieberdink productie: Ange Wieberdink & Touria Meliani research: Ange Wieberdink, Helen Flören, Saadet Buyakkaya camera: Jet Homoet geluid: Carla van der Meijs montage: Jessica de Koning geluidsmontage: Hugo Dijkstal grafische vormgeving: Harmine Louwe online: Rob Das/FilmDoc kleurcorrectie: Xandra van der Horste?Dutchview lengte: 28 minutes
copyright Stichting ZieZo, 2009
Deze productie van stichting ZieZo is tot stand gekomen dankzij bijdragen van VSBFonds, NSGK, Revaliatiefonds, Fonds Verstandelijk Gehandicapten, SKAN Fonds, Kinderpostzegels, Thuiskopiefonds.
Saadet begeleidt voor haar werk ouders van kinderen met een beperking. Dan overkomt het haar zelf. Haar zoontje Dereyza wordt geboren met het syndroom van Down. ‘Waarom heb ik zo’n kind?’ denkt Saadet. ‘Wat heb ik verkeerd gedaan?’ Ze wil niet met Dereyza naar het consultatiebureau, want daar zijn andere moeders. ‘Die blikken van: oh, hij is niet normaal. Die doen me pijn.’ Ook Saadets man Cem kampt met tegenstrijdige gevoelens. ‘In het begin voelde ik afstand tot Dereyza. De liefde moest groeien.’ Na een half jaar nemen ze hun zoontje toch mee naar buiten. Saadet: ‘Wanneer ik Dereyza accepteer, zal het minder pijn doen als anderen vragen over hem stellen.’
In 1945, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog zaten de Nederlandse Lon Verstijnen en Française Christine Bénedite gevangen in concentratiekamp Buchenwald in Duitsland. De geallieerden rukten op en de nazi’s besloten de kampen te ontruimen. Zij dwongen de gevangenen tot de zogenaamde dodenmarsen. Lon en Christine wisten samen met zeven andere vrouwen daaruit te ontsnappen. Zij trokken als groep van negen in een kleine week door vijandig Duitsland en bereikten gezamenlijk de Amerikanen. Drie van de negen vrouwen hebben over dat avontuur geschreven. Hun dagboekteksten zijn verwerkt in deze film. Lon en Christine zijn inmiddels de negentig gepasseerd, maar de tocht staat in hun geheugen gegrift. Na de oorlog zijn ze elkaar uit het oog verloren.
regie & research: Ange Wieberdink & Jetske Spanjer productie Ange Wieberdink & Andre Bos camera: Bruce Gray, Peter Brugman geluid: Gert Jan Miedema, Tom d;’Angremond beeldresearch: Gerard Nijssen montage: Jessica de Koning ondertiteling: Peter Groot NL, Martin Cleaver EN geluidsmontage: Marc Lizier, KLINK Online Rob Das/FilmDoc Kleurcorrectie Xandra ter Horst/Dutchview grafische vormgeving: Harmine Louwe lengte: 50 minutes
copyright Armadillo Film & Wieberdink Producties, 2010
